Sunday, February 27, 2011

داریوش همایون؛ انتخاب بین پادشاهی و یکپارچگی ایران

داریوش همایون؛ انتخاب بین پادشاهی و یکپارچگی ایران

مدتی است که داریوش همایون از میان ما رفت. میخواستم نظر خود را در نوشتاری مطرح کنم که مشکلات کاری مجال نداد که آن را به رشته تحریر در آورم.
از طرفی مقالات زیادی در رسانها نوشته شد و از مبارزه او تعریف و تمجید کردند
من بعنوان یک مخالف رژیم سلطنتی در جلسات ایشان شرکت و مخالفت خود را در بحث و گفتگو مطرح میکردم.
یکی از سؤالاتی که بیشتر تأکید میکردم در مورد استبداد پهلوی و وابستگی آن‌ها به بیگانگان بود که چرا شما هنوز دنبال رژیمی هستید که مشروطه سلطنتی را زیر پا گذاشتند ؟
ایشان مشروطه سلطنتی را با دلایل مختلفی برای ایران مناسب می دانست. ولی بعداً از دخالت بیگانگان در امور داخلی ایران دوری میکردند . شاید حمله به عراق و افغانستان و فاجعه پس از حمله وحشیانه آن‌ها وجدانش را بیدار کرده بود و با جنگ آمریکا و اسرائیل علیه ایران با جدیت تمام مخالفت میکرد.
همین درک و ایستادگی بود که در مقابل جنگ افروزان خارجی ، در نشستهای گروهای ایرانی موافق جنگ ایستاد و سعی کرد با ّ آن‌ها فاصله بگیرد . علناً اعلام کرد که مبارزه با رژیم با هر پیامدی برای ایران را فاجعه و از آن دوری می کند و خود را به جنبش سبز نزدیک کرد .
در مقاله، ( از پشت کدام منشور ) که در شهروند 1303 - 23 مهر 1389 بچاپ رسید راه خود را با افراد و گروهای که با بیگانگان برای حمله به ایران برای رسیدن بقدرت،تحت نام فدرالیزم در شهرهای مختلف اروپا و آمریکا برگزار میشد،جدا کرد و گفت : من هرگز به کوششهای که سه سال پیش از سوی محافل گوناگون برای کشاندن آمریکا به جنگ با رژیم می‌شد نپیوستم. امروز هم جنگ را برای ایران خطرناکتر از رژیم میدانم . بند اول منشور یا برنامه سیاسی حزب(استقلال و یکپارچگی ایران) از بند سوم( پادشاهی) مهمتر است .حتی از منشور حزبی خود، انتخاب بین استقلال و تمامیت ارضی و یگانگی ایران با پادشاهی ، اولی را انتخاب کرد و حزب خود را به حزب لیبرال دموکراسی تغییر داد. او ادامه داد : ما از جمهوری اسلامی برخواهیم آمد ولی ایران بر نخواهد گشت . به همیت دلیل هم هست که در صورت حمله نظامی و به خطر افتادن یکپارچگی ایران موقتاً در کنار همین رژیم که قدیمیترین مخالف آن هستم و با آن ضدیت وجودی دارم قرار خواهم گرفت. با این تصمیم شجاعانه و آزاد در آخر عمرخود در کنار وطنپرستانی قرار گرفت که وطن مستقل و آزاد و یکپارچه بکمک همه اقوام ایرانی را می‌خواهند و آنرا مهمتر از حزب و مرام وابسته به بیگانگان می دانست. آیا می‌شود گروهای که سابقه مبارزه با دخالت بیگانگان در حاکمیت ملی را داشتند بجای همراه شدن با بیگانگان همچون زنده یاد داریوش همایون به مردم بپیوندند، تا همبستگی فرا گیر تشکیل و حاکمیت مردم بر قرار شود؟ روحش شاد و راهش مستدام باد.
حسن گلسفیدی 22 فوریه 2011 -3 اسفند 1389 ا